baş başa

Annem bizde bu hafta, evimize neşe katıyor her gelişi. Atom karınca gibi heryere yetişir halleder hayatımızı kolaylaştırmak için elinden gelenin hep daha fazlasını yapar hem benim hem ablam için. İyi ki yanı başımda..

Dün bebi'yi de aldı çıktı dışarı, biz Supermario ile yalnız kaldık evde.

Ev bir sessiz,  koltukta ayrı ayrı oturmak zorunda değiliz tuhaf..
Masaya zıplayacak diye Supermario bir uçta, ben de ışıkları açmak için tepeye çıkmasın diye diğer uçta oturuyorum koltukta, 4yıldır kukuman kuşu gibi yanyana olmaya alışmış bünyeye zor geliyor tabii:) Kuruyemişleri amuda kalkmadan saklamadan koltugun kenarına koyarak yiyoruz, kumanda elimizde kalabilir sırtımıza gizlemek zorunda değiliz, Lükse bak cola bardağı elimin hemen altında yudumlayıp geri koyuyorum dökülme riski yok.. Film izledik, sohbet ettik güzel geldi sakinlik yalan değil..

Ama bir süre sonra O'nun taklitini yapmaya başladık Adeeeeeeeeeee (anne) diye bağırıp gülmek mi, Tedi (kedi) çağırmak mı, koltuğa tırmanma hareketlerini yapmak mı türlü şebeklikler..

Derken zil çaldı birimiz kuruyemişleri kaldırdık diğerimiz cola'yı telaşımız evler şenlik. İçeri girer girmez bağırdı erkeğim Adeeeğğğğğğ ıh  ıh çikolatayı unutuvermişiz kenarda onu istiyormuş  :)

Oyun kurduk arabalarıyla Supermario ben ve bebi öyle olunca unutuverdi çikolatayı.
 Sonra uyutma sırası Supermario'daydı baba oğul uyku moduna geçtiler.

Uf iyi ki gelmiş hayatımıza, nasıl zevkli, nasıl kocaman bir yer kaplıyor hayatımızda tarifsiz!