9 Nisan 2012 Pazartesi

Tükürük

Bebi doğduğunda ileri derece reflüydü. Devamlı kusuyordu. Bir de tükürük yutamama problemi vardı. Daha hastanede bir morarma devresi yaşamıştık sonra eve geldiğimizde gene aynı oldu. Nefes alamayıp kaskatı mosmor oluyordu tükürüğünü yutamadığı için. Çaresizlik ve korku duygusu tavan olmuştu.

Geceler hep nöbetle geçti. Sırt üstü yatamıyor yattıgında tükürüğünü yutmaya çalışırken uyanıyordu.  Gündüz yanından ayrılamıyorduk yüz üstü yattığı için, en rahat bu şekilde uyuyordu. Ya kafasını çevirirken döndüremez nefes alamazsa diye tuvalete bile giderken tetikteydim yalnız bakmaya başladığım 20. günden itibaren. Bizim içtiğimiz reflü ilaçlarını içiyordu minicik haliyle. Ama kusmaları hiç kesilmedi. Her emmesinden sonra oluk oluk kusuyordu. Çok ağlıyordum bu kadar kusmaya nasıl kilo alacak nasıl beslenecek diye. Ama gayetde güzeldi kilosu. Kusmaları 3 aylık olmasından itibaren hafifledi ama tükürüğünü yutamama hali devam etti. Televizyon izlerken, gece yatarken hep yanımızdaydı o korku yüzünden.

 O üç ay çok zordu sonra yavaş yavaş sırt üstü yatırmaya başladım hem ben işe başlıycam bakan insanlara da zorluk olmasın hem de artık sırt üstü yatmaya alışsın diye. 5 aylık olduğunda hafiflemişti reflüsü artık. Ama dönem dönem tükürüğünü yutamama halini hep yaşadık.

Biranda kıp kırmızı oluyordu yüzü. Nefes almaya calısırken elleri kollarını can havliyle hızlıca hareket ettiriyordu. Bir çok doktora gittik soluk borusuyla yemek borusu birbirine yakın olduğu için olurmuş bu mevzu. Şuan için yapılacak bir şey yok.

Ben işyerindeyken babaannesi ve annemle kaldığı anlarda da oluyormuş. Supermario'nun haberi oluyor ama bana her oldugunda söylemiyorlarmış. Elimde değil ağlıyorum onu o şekilde görünce. Dayanamıyor kalbim şuan yazarken bile gözlerim doluyor, dün akşam gene oldu. Elim ayağım buz kesiyor ama hemen müdehale edebiliyorum. Böyle ani durumlarda  müthiş soğuk kanlıyım hiç telaş yapmıyorum. Ama ne zaman ki düzeliyor o an tüm kalkanlarım inip gözyaşlarım akmaya başlıyor. Geçti gitti ama gece çok ağladım.

Bebi o anı yaşadıktan sonra sanki kendine olmamış gibi gülmeye başlıyor ya o en büyük motivasyon işte.

Seni çok seviyorum canım oğlum.