6 Şubat 2012 Pazartesi

Uçamayan Kuş

Uzunca biriktirince yazacaklarını, zor oluyor nereden başlayacağını bilmek.
Bir kere tarihe not; 29 ocakta başlayan son 30küsür yılın en soğu günlerini yaşadık İstanbul'da-6'ları gördük, İzmir'e bile kar yağdı o derece coştu hava. Kar yarım metreyi geçti bizim evin önünde dahi, yüksek kesimlerde insanlar mahsur kalıp evden çıkamamışlar.  1 hafta sürdü. Uzun zamandır ben böyle kar v kış görmemiştim.

Şimdi bizden neler yazsam ki ,

ayaklarını ağzına sokmaya çalışmanı mı, hagu diye yeni kelimeni mi, adını söyleyince kafanı kaldırmanı mı, babanı görünce ayaklarını ellerini aynı hızda iki yana sallayıp ağzından sular aka aka ona gitmek istemeni mi, beni yemeğe çallışmanı mı evet evet dişlerin feci kaşınıyor olmalı kucağıma alınca yanağıma yapışıp anneyi yemeğe calısıyorsun :p kalabalığı çok sevmeni mi, ayakta durabildiğini mi, hastalık yüzünden 15 gündür yıkanmayışına karşı Allah'ın bir lutfu o bebek kokunu hala alabiliyor oluşumuzu mu, çok meraklı bir böcük olduğunu kumandayı sana vermedik diye çığlık kıyamet ağladığını mı, kumru kuşu gibi devamlı sesler çıkarıp bir dakika yalnız kalamadığını mı, desteksiz oturabildiğini mi, artık oyuncaklarınla çok rahat oyalanabildiğini mi?

Artık akşam ya da sabah kahvaltılarımızın maksimum 10-12 dakika olabildiğini mi, asla durmuyorsun ne mama koltuğunda ne oyuncaklarınla yemek yerken 100 km engelli koşmuşuz gibi hızlıca bitirip seni kucağına alıyor birimiz diğerimiz yarışa yalnız devam ediyor.

Geçen koskoca 7,5 ay da özellikle ilk üç ay reflü yüzünden devamlı kustuğun için, geceleri ya da gündüz tükürüğün boğazına kaçtığında morarıp boğulma tehliken olduğundan ki sıkça bunu yaşadığımız için 3 ay yüzüstü yatıp dakika yanından ayrılmadığımız zor günler geçirdiğimizi unutmuş gibiyim sanki hiç o kadar küçük olmadın hep böyle ele avuca geliyordun ve güllük gülistanlık büyüdün gibi geliyor. Eski fotoğraflara baktığımda bazen unutmuşum bu halini diyorum insan algısı ne çabuk değişiyor. İş ev sorumluluklar arasında bunaldığım anlarda bile bir kere dahi of'lamadığımı yazmak istiyorum. Bu beni motive ediyor şükretmek.