12 Mart 2012 Pazartesi

farketmeden

Zor bir hafta sonuydu.

Gerçekten her şey geçici hep söyleriz ama yaşamak başkaymış. Hiç olmaz asla başlarına gelmez diye düşünebileceğim insanlar öyle tarifsiz bir durumdaki şimdi.

Cuma iş çıkışı gittim yanına bebi'yi bile almadan direkt geçtim. Destek olmak için, çözüm bulmak için.
Etrafımızdaki insanlar en çok benim yaşadığım olay ne olursa olsun dert etmek yerine çözüm üretmeye çalışma halimi pes etmeyişimi severler. Bu yüzden arkadaşlarım olsun ailem olsun çözemedikleri bir sorunları değişik bir bakış açısı istediklerinde akıl danışıp fikirlerime değer verirler sağolsunlar. Gene böyle bir sebeple cumartesi akşamına kadar onun yanındaydım. Cuma Supermario bebi'yi getirdi sabah işe gitti .

 Yaşadıkları öyle zor ki, karşılıklı hatalar istenmeyen bir noktaya taşıdı olayları. Ben de elimden geldiğince destek oldum ona, hatta bir iş vardı aradım onun adına konuşup işi bağladım sonra ertesi gün biz, bir de bebeklerimiz elimizde iş görüşmesine gittik onun için.  Bu gün başlıyacak mutlulugum tarifsiz inşallah güzel şeyler getirir hayat ona.
Keşke elimden daha çok şey gelse yapabilsem bir anda eski mutlu günlerine geri götürebilsem onu.