28 Eylül 2010 Salı

O Ses Ki

Bazen yapmaya basladığım hiçbirşeyi yapmamış olmayı istiyorum, farkında olmadan yoruyor. Aslında zevkle başladığım şeyler olsa bile. Kafama takmamayı kendime en az diş fırçalamak kadar iş edinsem aslında sorun kalmayacak.
Ama ben duygusal zekaya yenik düşüyorum.
Sonra bol motivasyonlu iç ses beni tekrar kulak memesi kıvamına getirsede en fazla 20 dakika sonra fırında kabarmış, çıkarınca sönen muffinler kadar hızlı geçiyor bu süreç.

Yeni yine yeniden şu sıralar hep dilimde. ha gayret, hadi pes etme