20 Ocak 2011 Perşembe

sabah sabah geldi

Alarm çaldığında sanki ben uykuya yatalı 1 saat olmuştu. Ne kısa tadsız bir uykuydu.

Her bitirdiğim güne bir anlam yüklüyorum istemdışı. Ne zaman gördüm İzmir'i ozaman ilk görüşte aşık oldum. Bu yıl daha etraflıca gezme şansımız olunca merkezinden çok denizle iç içe köylerini sevdim. İşte bu sebepten geçen hergün emekli olduğumuzda hayalini kurduğum o Ege kasabasında geçmesini istediğim günlere yakınlaştırıyor beni.

Seferihisar-İzmir

Aslında hiç pozitif bakamam hayata, sabah sabah en taze yerinden almak için 20 dakika yürüdüğüm çıtır simitim, %43 yağı azaltılmış Pınar Beyaz peynirim ve içtiğim kan ilacının 2 saat (süt ve süt ürünleri ) yememe kuralının geçmesini beklerken bugünkü uykusuzluk böyle motivasyona dönüştü birden.