Bazen 87 parçaya bölünmem gerekiyor.
Hergün gitmiyoruz ama herkes ilgi bekliyor. Telefon açan arkadaşım neden onu hiç aramadıgımı,
Kayınvaldemler neden onlara ayda yılda bir gittiğimizi, arkadaşlarımız neden bir araya birtürlü toplanamadıgımızı, evdeki çamaşırlar her hafta birikince neden hemen yıkanmadıklarını, supermario neden kendi kıyafetlerımı onun tarafına koydugumu, yığılan işler neden hemen gönderilmediğini.. bana hergün karşıma bir tesadüf yada bir işaretle hissettiriyor.
Bilmem ben yetişemiyorum herşeye. Yetişebilene aferin bravo. Karışabiliyorum, yorulabiliyorum, ayaklarımı uzatıp benım ıcınde birileri koştursun ben hazır yapılmış planlara sonradan dahil olmanın keyfini yaşıyım istiyorum.
keman gibi gözüküyor sesini duymasak büyük keman deriz,
viyolonsel gibiyim.
