Bu gün çok işim var şirkette. Sabah yataktan kalkmamak için cok direndim ama el mahkum. Öğlen toplantı olmasa gelmezdim kemiklerim acıyor resmen. Akşam eve giderken aklımda bir duş alıp yemeğimi yedikten sonra yayılmak vardı ama ne mümkün yemek sıfır, yapmak için takatim sıfır, karnım deli gibi aç çamaşırlar katlanmak için bekliyor kirliler makinaya girmek için can atıyor.
Çamaşırları atıp mutfaga girdim atıştırmalık hızlıca birşeyler hazırladım uydurmasyon soslar yapmaya bayılıyorum bruschetta yaptım 2dilim çavdar ekmeğine ve bol ama cok bol salata yanına. Sonra duş sonra çamaşırları as katla derken zaten saat 22:00 olmuştu bile. Supermario gece de mesaideydi onu salonda koltuga kıvrılmış beklerken Siyaset Meydanı'nı izlerken uyumuşum. 02,30'da geldi o kadar zamana kemikler iki büklüm olmaya iyi dayanmış bile.
Arayıp işyerine sövmemek için zor durdum. Supermario'ya saydırdım bir dünya ama o n'yapsın daha çıkacak bir sürü mal varmış yüzde billmem kaçını yapmışlar. Her ne kadar elinde olmadığını bilsem de O'na alttan alır gibi davranmadım, rahatlamaya ihtiyacım vardı. Bir de evle işyerinin arası çok çok yakın hemen gelebiliyor uzak olanlar kaç kat daha zorlanıyorlar. Kabus bu patronlar cidden kabus.
Yarın annemle bebi'nin çuku'larını almaya gidicez hava güzel olursa.
Hamilelikta bebeğin tam hareketlerini hissetmek için en doğru zaman 6. aydan sonra kesin kararım.
Öncesinde de hissediliyor ki bebi hep fıkır fıkırdı ama şuan büyük çok büyük tekmeleri karnım bir oraya bir buraya savruluyor şuan:)
