Biz artık minik evimize sıgmamaya başladık. Aslında çoktandır sığmıyorduk ama 3yıl önce can hiraş ev alalım kafamızı sokalım diye tepinen cesur ben o cesaretini yerini garanticiliğe bırakmış birine teslim etmiş gibiydim uzun zamandır.
Hep aklımdaydı artık bakmalıyız diye ama ilk adımı atamıyorduk. Zaten ben önemsemesem supermario 50yıl otursa artık yeter deyip harekete geçmez. Oyüzden iş başa düşünce
Kutu'cumun haberlerinden birinde aklımda ışık yandı aradım sordum farklı fıyat dediler. Sonra başka haberi geldi o aklıma yattı aradım konuştum fiyatlarda bütcemize uygun tek adım evimizi satılıga cıkarmaktı.
Supermario'ya emlakcılarla konuşmasını söylemiştim. Dün geldi biri fotograflarını cekti evimizin ama içim nasıl gitti. Aklımdaki fiyattan aşağıda bir rakam çıktı, neredeyse aldıgımız fiyata satmak mantksız oldugu için istediğimiz fiyattan olmasını ve zaman sorunumuz olmadıgını söyleyip satılıga cıkardık. Aslında supermario zarf attı aramızda bir konuşalım istersen diye adamın yanında ama duygusala bağlamadan ha bugun ha yarın illa cıkarıcaktık bugun olsun diye gerek yok dedim.
Supermario, minik evimizde yaşadıklarımızı anlattıkca ben tuhaf oldum. Kutu gibi şirindi bir odası daha olsaydı hiç kıpırdamazdım ama işte ileriyi düşünmemiz lazım.
Bakalım Hayırlısı inşallah istediğim gibi olur herşey.
Emlakcıdan sonra go gadget go yaptık dışarıya hava değişikliği iyi geldi.
