Kalabalık yemek yemek. Masada her ağızdan bir ses cıkması eskiden ne cok rahatsız ederdi bi sessizlik olsa derdim hep. Hatta odamdan dışarı cıkmazdım. Yemeği yer tabagımı bile kaldırmadan hiçbir sorumluluğum olmadan direk laptop'ımın başına geçerdim. Müzik dinlerdim. Msn'in basına oturur 82 mahalleyle konusurdum:D En cokda aşkımla tabi. Geceyi geçerdi konuşmalarımız masal anlattırırdım uydururdu bişiler hep, her defasında mutlu olurdum:) Nisoşka'ya bıraktım laptopımı evlendikten sonra yeni evime getirmedim hiç. Dün karıştırırken üzerinde birsürü sticker en masum haliyle şimdi nisoşkanın elinde,İçinde aşko'nun anlattıgı msnden masalları kaydetmişim:D ay okudukca bir kötü oldum o anlar geldi aklıma güldüm üzüldüm mutlu oldum. Usb'ye attım tüm resimleri hatıraları. Ne diyordum heh evet kalabalık yemek yemek. İşte şuan öyle hoşuma gidiyor ki, öyle mutlu oluyorum ki. İştahına iştah katıyor sanki. Sohbetler herkesin komik hikayeleri sanki masalarda daha bir coşuyor, Daha cok gülünüyor. Aslında düşkünlüğüm de yoktur hiç hep gideyimm anneme diye, daha kendi içimizde arkadaşlarımızla yaşarız Ama demek zaman zaman insanın böyle kendini en güvenilir yerlerde şarj etmesi gerekiyor.
Dinlediği müzikleri insanın ruh halini nasıl da değiştiriyor. . Halbuki nekadarda güldük eğlendik akşam ama şuan Emre Aydın'dan bu ve bu şarkıları dinliyordum hemen duygusallaştım. Aklım hep diğer duygusal anlara kayıyor.
Hergünümüz laylaylom değil olmuyor olamıyor malesef.
Neyse dağıtayım kendi kendimi eve geldik akşam 22,30 gibi. Mehtap üst komşum aşkoya söylemiş eşim evde yok tabagı var tuku'nun bende alabirlimi diye. Ben gidiş o gidiş. nekadar oturmıyım desemde Sohbet sohbeti açtı ve 1saat geçmiş ben anca kalkmışım. Eve gidince ellerim doluydu Mehtap bisürü şey koymuş saolsun. Kapıyı tekmeledim hafifce:D Işıklar kapalı ev hayalet ev sanki, yatmış ve küsmüş bana. Hiç huyum değildi işte kalıvermişim okadar zaman. Gönlünü alıcam diye birsürü ugraştım içim rahat etmezdi yoksa. Aldım aldım ama çok zorladı valla aşkım:D
